O Da Bir Zamanlar Güneşti

Ve bir gün ayrılmak istedi dünya güneşten,
Yeni yerler keşfetmek, evrenin karanlıklarına ışık tutmak için.
Diğer birkaçı da onu takip etti,
Ayrıldılar sonunda.

İlk zamanlar o kadar iyiydi ki her şey,
Ne de parlaktı alevi.
Kardeşleri bile hayran kalmıştı ona.
Sevinçle ilerlemeye başladı uzaklara doğru…
Aydınlattıkça aydınlanıyor,
Aydınlandıkça aydınlatıyordu...

Uzaklaştıkça yaşlanmaya başladı dünya.
Zaman o kadar yavaş ve hızlı geçiyordu ki,
Nasıl olduğunu anlamıyordu bile.
Ama olsun, o çok büyük bir varlıktı,
Herkes ona saygı duyuyor, onu seviyordu…

Zaman geçtikçe aslını unutmaya başladı,
Ateşi sönmeye, etrafını karanlıklar kaplamaya…
Ve içini bir korku kapladı,
Kardeşlerinden de ayrılmış, yapayalnız kalmıştı.
Artık eskisi kadar mutlu da değildi.
Hiç ayrılmasa mıydı acaba?

İçindeki umutlar bir bir tükendi.
Tüm parlaklığı azaldı,
Halbuki uzaklara gidip, umut saçacaktı,
Yol açacaktı yolunu kaybetmişlere,
Hayat verecekti sonsuz enerjisiyle,
Ama olmadı…

Sonunda alevi tamamen söndü.
Korkuyla sürüklenmeye başladı,
Karanlığa doğru…
Yapacak hiçbir şey yoktu,
Yok oluyordu.
Dipsiz bir kuyunun dibine doğru
Çaresizce ilerliyordu.

Bir an uzaklarda bir ışık gördü,
Düşündü,
Eğer ona ulaşabilirse eskisi gibi mutlu olacaktı,
O ona kaybettiği her şeyi verecekti,
Onun kölesi bile olabilirdi tekrar mutlu olmak için.

"O ne büyük bir lider." dedi ve çıktı yola.
Zar zor yolunu çevirdi ona doğru,
Ama yeterince dönememişti.
"Olsun" dedi, "O bana yol göstersin de;"
"Gerekirse yanına varamayayım."

Baktı ki tanıdık birileri de var burada,
Kardeşleri…
Onlardan yakın zamanda ayrılmıştı.
Tanıdı hepsini.
"Tamam" dedi.
"Doğru yerdeyim. Güvende…"

Liderini de bulmuştu artık,
Onunla yol alıyor,
Onunla uykuya dalıp tekrar uyanıyor,
Onunla aydınlanıyordu.
İçinde hayat vardı ama,
Bir hayatı yoktu. Olsun bu da ona yeterdi.

Ama bilmediği bir şey vardı,
O da bir zamanlar güneşti.
Şimdi liderim dediği,
Kölesi olduğu varlığın bir parçasıydı.
Onun kadar güçlü ve parlaktı…

Nasıl olup da unutmuştu geçmişini,
Nasıl olup da korkuyla kaplanmıştı,
Nasıl olup da hayallerinden bir bir vazgeçmişti…
Bunun cevabını o da bilmiyordu.


TT.